PROLOG

Dystrykt Pierwszy. Miejsce spokojne, żyjące własnymi prawami. Tutaj Strażnicy Pokoju nie mają kogo, ani czego pilnować. Tu jest to miejsce gdzie ludzie dużo zarabiają, pracując w bogatych zakładach nad drogimi rzeczami, które udadzą się do stolicy Panem, Kapitolu. Jedni szyją przepiękne ubrania, inni robią złotą i srebrną biżuterię, wysadzaną drogimi kamieniami. Każdy ma dużo pieniędzy, można sobie pozwolić na drogie stroje, wytrawne jedzenie. Oczywiście nie wszyscy żyją w dostatku. Zdarzają się rodziny, które są biedniejsze. Kupują one tylko najpotrzebniejsze rzeczy. Ale zdecydowana większość może sobie pozwolić na coś więcej. Wszyscy jednak, a zwłaszcza osoby nie miejące wiele pieniędzy, posyłają swoje dzieci na codzienne treningi.
Przygotowują je do udziału w corocznych, Igrzyskach Głodowych. Każdego roku z każdego dystryktu losowana jest dwójka dzieciaków w wieku od dwunastu do osiemnastu lat, jeden chłopak i jedna dziewczyna. Dwadzieścia cztery osoby, bo dystryktów jest dwanaście, jadą do Kapitolu. Tam przez trzy dni szkoleni są w sztuce przetrwania i walki na śmierć i życie. Potem dwadzieścia cztery osoby trafiają na oddzieloną od świata arenę, na której można znaleźć wszystko, od pokrytego lodem pustkowia, po gorące piaski pustyni. Stamtąd do domu wróci tylko jedna, ostatnia osoba utrzymana przy życiu. Zazwyczaj wygrywa ktoś z Dystryku Pierwszego, Drugiego lub Czwartego, bo tylko tam stać ludzi na szkolenie dzieci. W Jedynce, najbogatszym dystrykcie, żyje się najlepiej.

Nazywam się Glimmer Austen i miałam szczęście się tam urodzić.

________________________________


I jest prolog. Nudny jak flaki z olejem, ale musi jakiś być.